We doen er alles aan om gelukkig te zijn, maar Viktor Frankl, een Joodse psycholoog die de concentratiekampen overleefde, onthulde dat geluk niet het ultieme doel van het leven is, maar betekenis.
Als er één leven op deze wereld betekenis had, was het wel het leven van Jezus. Hij richtte zijn aandacht op het onderwijzen van zijn volgelingen, het genezen van zieken, het troosten van hen die leden en het verkondigen van het evangelie. Overal waar Jezus kwam, wilde men zijn aandacht.
In de Bijbel zien we dat Jezus zich regelmatig terugtrok, weg van de massa, om zich te richten op zijn Vader. Na zijn doop en voordat zijn bediening begon, bracht Hij 40 dagen door in afzondering in de woestijn, waar Hij vastte. Intimiteit vormt identiteit en van daaruit ontstaat de autoriteit om te handelen.
Te vaak zijn we gefocust op ons eigen geluk en op wat het leven ons kan bieden om ons gelukkig te maken. We laten ons handelen onze identiteit bepalen. Jezus laat ons zien dat de betekenis van het leven ligt in hoeveel we van ons leven aan anderen kunnen geven. Dat geeft ons leven betekenis. Dat is de reden waarom we bestaan. Dat is waarom Jezus onze aandacht waard is.
