Gods weg naar geluk is anders dan de weg die we zelf voor ogen hebben. Het niet volgen van Gods weg of anders gezegd het niet doen van zijn wil noemen we zonde. De term "zonde" vindt zijn oorsprong in het Griekse woord "hamartia", wat letterlijk "misdoen" of "misstap" betekent.
Zonde kan feitelijk teruggevoerd worden tot één fundamentele leugen: dat we gelukkiger zullen zijn als we het doen. Maar God zegt: "Gelukkig is de mens die niet wandelt in het advies van goddelozen, die niet staat op de weg van zondaars en die niet zit in de kring van spotters." Psalm 1 heeft het over twee wegen. De weg van de zondaars en de weg van de rechtvaardigen. De weg van je eigen zin of de weg van Gods wil. Een weg die je weerloos maakt, of juist weerbaar. Want uiteindelijk zijn we wat we herhaaldelijk doen. Weerloos kaf, dat de wind wegblaast of een boom geplant aan waterstromen.
Zonde is een stap op de verkeerde weg. De weg die leidt naar oppervlakkig geluk. Geluk dat de wind in een oogwenk wegblaast. Als je gaat voor de wil van God, dan wordt je zoals de Message het zo mooi zegt: “teruggeplant in de tuin van Eden”. De tuin, het centrum van Gods wil, waarin alles aanwezig is wat we nodig hebben om gelukkig te zijn. De plaats waar we eeuwig vrucht mogen dragen. Waar we mogen genieten van de vrucht van gehoorzaamheid: vreugde.
