Gisteren vertelde ik iets over één van de meest chaotische momenten in mijn leven. Gelukkig komen meestal niet alle golven tegelijk en kun je rustig ronddobberen in je bootje. Althans, rustig … het kan soms aan de oppervlakte rustig voelen, maar van binnen zo onrustig zijn, omdat er altijd iets van je gevraagd kan worden. Je dobbert rond, zonder zelf de controle te hebben op je koers.
Herkenbaar toch? Soms voelt het alsof je dag geregeerd wordt door je agenda, alles wat op je wacht. Of die van je kinderen, van je werk, je studie. Dat je geen invloed hebt op wat je doet en het voelt oncontroleerbaar en onrustig. En je bent moe van het leven van je elke-dag.
We hadden het vorige week over Martha. Ze was druk bezig, toen Jezus bij hen op bezoek kwam. Ze voelde zich overweldigd door haar taken en klaagde zelfs bij Jezus: "Kan het U niet schelen dat mijn zus dit mij alleen laat doen?"
En Jezus luistert. Hij ziet het. En Hij gaat er op in. Heb jij weleens de tijd genomen om over jouw volle agenda met Jezus te praten? Gewoon je beklag te doen?
