Gisteren vertelde ik iets over één van de meest chaotische momenten in mijn leven. Gelukkig komen meestal niet alle golven tegelijk en kun je rustig ronddobberen in je bootje. Althans, rustig … het kan soms aan de oppervlakte rustig voelen, maar van binne

Soms kan angst je vasthouden in zijn greep. Het omhult je zoals de mist en je voelt je opgesloten in jezelf. Alsof een donkere schaduw over je gedachten valt. En dan zegt Jezus: IK BEN het Licht in jouw wereld en wil schijnen in jouw mistige duisternis.

Ken jij die worsteling van het wachten op God? Dat het soms zo donker voelt en het licht verdwenen lijkt? Dat je weet dat alleen God dat kan geven waar je hele lichaam, je geest, je hart zo intens naar snakt? En dat kan soms zo ongrijpbaar lang duren. I