Ik doe mijn best om als mens vredelievend en geduldig over te komen. Het is een levensdoel op zich. Dat ik mij dan soms behoorlijk schaam voor iets dat ik doe of zeg is inherent aan dat besluit. Ook dat ik schrik van de kleine, maar lange, oorlogen die in relaties en gezinnen worden gevoerd. Doordat ik niet uit ben op wrijving raak ik wel eens verward met wat ik wel en niet tolereer. Met het gevolg dat ik dan onverwachts met een duidelijke toon mijn emoties ventileer of anderen terechtwijs. Voor jezelf opkomen en een ander corrigeren is zeker niet verkeerd. Het is ook liefde om iets wat ziekmakend is en de boel bederft te stoppen. Alleen, c’est le ton qui fait la musique. En die kunnen bij mij dan echt wat octaven lager. Zo heb ik dus ook mijn persoonlijke nukken. Vooral in de ochtend. Gelukkig heeft God zijn Zoon niet naar de wereld gestuurd om hier een oordeel over te vellen, maar om mij te redden. Over mijn ochtendhumeur spreek ik dan ook zonder schaamte. Ik doe mijn best hier iets aan te veranderen en als ik mijzelf niet kan stoppen doet mijn gezin dat wel. Gelukkig brengen deze emoties mij wel dichter naar God. Hij is trouw en rechtvaardig en reinigt ons immers van alle kwaad. (1 Johannes 1:9)
Barmhartigheid
Waar ik mij ook nog wel eens voor schaam, is dat het oordeel van anderen mij nog steeds wel eens nekt. Mijn karakter wordt positief gevormd door mijn ogen op Jezus te houden, maar dan nog vindt niet iedereen mij even leuk. Juist bij die mensen een verschil maken en een barmhartig hart houden is dan gewoonweg knetterhard werken. Waarbij je niet ineens een goede Christen bent als je alleen maar vriendelijk bent. Barmhartigheid is namelijk makkelijk, zolang er niets gebeurt om je aan te ergeren. Zo ben ik zevenentwintig jaar samen met mijn man. Ik heb heel wat discussies en gebedjes met onze lieve Heer gevoerd om mijn man te veranderen. Natuurlijk zat daar eigenbelang bij. Natuurlijk ergerde ik mij dood als ik zag dat mijn man niet deed wat ik wilde en hij ongelukkig oogde. Ik schaamde mij wel eens voor zijn gedrag en als ik nu aan terugdenk schaam ik mij vooral voor de macht die ik dacht nodig te hebben en de lelijke dingen die ik heb gezegd op de momenten dat hij niet aan mijn wereldse verwachting voldeed.
Een belangrijk ingrediënt om vrij te komen van schaamte is namelijk de ander.
Schaamte heeft een functie
Christen zijn betekent voor mij niet dat ik beter ben dan een ander. Dat werkt niet als je in relatie met anderen wilt leven. Een belangrijk ingrediënt om vrij te komen van schaamte is namelijk de ander. De ander zorgt er bij mij voor dat ik mijzelf niet steeds in het middelpunt zet en daardoor mijn schaamtegevoel niet verlies. En, dat is maar goed ook. Ik ben niet altijd een enthousiaste en dienstbare vrouw. Ook ik kan soms hoogmoedig klinken en kom geregeld met kritiek om de hoek. Dat is verreweg van aantrekkelijk en ik heb mij daar achteraf, ja altijd achteraf, weleens diep voor geschaamd. Schaamte kan je vastzetten en jezelf naar beneden halen. Dat is pijnlijk en dat wil ik niet. Ik ken mijn door God gegeven waarde en daarom heeft schaamte juist ook een functie van zelfreflectie en berouw. Het is niet goed om verkeerd gedrag recht te praten en verkeerde illusies na te streven. Ik heb nog een hele lange weg te gaan, waarbij schaamte mij bovenal nederig houdt voor God die mij dingen leert.
Schaamteloos delen
Liefde en rechtvaardigheid gaan hand in hand. God laat ons dat zien. De kunst om verkeerde overtuigingen liefdevol te corrigeren, blijk ik redelijk te kunnen. Toch vraagt het veel in alle rollen die ik speel. Ik ben God niet en kan slechts het beste van waartoe ik in staat ben aan anderen bieden. Zo ontdek ik dat heden ten dage steeds minder mensen met kritiek overweg kunnen. Iedereen is zo serieus. We moeten en oordelen zoveel. Door schaamte raken wij op onze hoede of bemoeien wij ons maar zo min mogelijk met elkaars leven. Ik denk dat dit te maken heeft met een verkeerd zelf- en wereldbeeld. Schaamte en angst zet ons vast. Schaamte heeft een functie, maar makkelijk is het niet om hiervoor uit te komen en openlijk onze zonden te delen. Volgens mij is de grootste functie van schaamte dat God ons daarvan bevrijdt. Wie Zijn naam aanroept wordt gered (Romeinen 10:13). Gered van alles waar iemand aan vast zit. Gered van schaamte, angst en schuld. Ondertussen probeer ik in mijn rol als schrijfster maar iets van mijn schaamte ten goede te draaien. Zonder gêne probeer ik over mijn strijd en Gods wonderen te delen. Nou ja, een beetje dan. Waar ik onwetend over ben en wat ik nog niet overwonnen heb, daar deel ik niet alles over. Waarschijnlijk schaam ik mij daar voor.
