Wie zoet is krijgt lekkers…
Nog eentje over de Sint. Ik weet het…. niemand denkt nog aan hem, want hij is al weer anderhalve week in Spanje. Maar ik denk nog wel aan hem. En bepaald niet met vreugde. Ik ben nog eens door gaan denken na mijn vorige blog en het heeft me niet vrolijk gemaakt. Terwijl ik mijn vorige blogje schreef, realiseerde ik me dat het hele Sintgeneuzel draait om de moeder van alle misleiding.
Oh ja, lieve mensen, als je jezelf in dit stukje hebt ‘gegoogeld’ en je gelooft eigenlijk niet in God… Dan mijn excuus voor wat vaktermen verderop in dit stukje, vraag gerust om een toelichting voor wat u niet begrijpt. Maar één ding wil ik toch wel even kwijt: ‘ik vind dat u moet weten dat de overeenkomsten tussen God en Sinterklaas precies 0,0% zijn’.
Wie zoet is krijgt lekkers, wie stout is de roe. Dat is misschien wel de meest geloofde leugen van alle tijden. Gelovig of ongelovig, hindoe, boeddhist, moslim of atheïst, dit systeem van goed en kwaad zit erg diep in ons bewustzijn verankerd.
Wie zoet is krijgt lekkers, wie stout is de roe… Dat is misschien wel de meest geloofde leugen van alle tijden.
Dat we daar zo diep in zijn weggezakt, heeft te maken met de eerste keuze die onze voorouders ooit maakte. God maakte ons en gaf ons een wil en daarmee de mogelijkheid om te kiezen. Daarbij gaf Hij ons twee keuzes. Er was een boom die leven voortbracht daar mochten we onbeperkt van eten. Elke dag konden we de keuze maken ons te verzadigen met leven. De andere keuze was om te eten van een boom die kennis voortbracht. Niet zomaar kennis, waar je slim van werd, maar de kennis van goed en kwaad.
Deze laatste boom was giftig. God gaf direct al aan dat we daarvan beter niet konden eten. Het zou dood en verwarring brengen. Het zou er toe leiden dat we niet langer meer met God in een intieme relatie konden komen. Niet omdat God dat niet wil, maar omdat we altijd bezig zouden zijn met de vraag, zijn we wel goed genoeg om met God in relatie te komen? Het antwoord daarop zou altijd nee zijn. De enige oplossing op die vraag is, dat we hem niet meer moeten stellen. Maar dat we terug moeten naar de toestand waarin we ons niet bewust waren van goed of kwaad. Dat is erg lastig, maar God creëerde een oplossing.
Jezus, was de oplossing voor dit probleem. Hij was goed, maar werd het kwaad. Om mogelijk te maken dat wij weer zonder de constante belemmering door de kennis van goed en kwaad met God om zouden gaan maakt God Jezus tot zonde. Hij werd dus onze fouten. Hij werd een leugen, onreinheid, geweld, ruzie, roddel, verkrachting, vuiligheid, verworpen en nog veel meer. Het hele riool van onze zonde werd over Hem uitgegoten. Daarna was het klaar, volbracht. God had een weg gemaakt om weer met ons in intiem contact te komen, gemeenschap te hebben.
Daarbij is er eigenlijk maar één ding wat ons echt kan hinderen. Dat is de gedachte dat “wie zoet is iets lekkers krijgt en wie stout is de roe.” Dat is het enige waar God helemaal niets mee kan. Jezus kreeg de roe, zodat wij zoet kunnen krijgen. Zelf kunnen we daar niets meer voor doen. Nou ja niets… we kunnen het simpelweg erkennen. En als we dat erkennen, dan gaat de Hemel voor ons open!
Vader, ik erken dat er maar een oplossing is voor mijn stommiteiten. Dat is Jezus. Ik erken hem in mijn leven als de enige oplossing voor al mijn fouten en tekortkomingen. En ik dank u, dat u mij niet beoordeeld op de weegschaal van goed en kwaad. Maar dat u uw handen naar mij uitstrekt en mij tegemoet rent en mij overdekt met Uw liefde.
