Met dit boek schreef Ineke een reisverslag. Open, eerlijk en rauw, zonder de blik op het leven te verliezen. Ze schrijft over het kindje dat ze verloor – maar betrek dit verhaal ook gerust op jezelf.’ (Mirjam van der Vegt) Wat is dit een puur en eerlijk boek geworden over een immens verlies en het rauwe, eenzame rouwproces dat daarop volgt. Herkenning en begrip bij ieder hoofdstuk. Wat heb ik dat gemist in de tijd dat ik dit zelf moest meemaken. (Liesbeth Koedoot) Soms lijkt je leven in duizend stukjes uit elkaar te vallen. Er klopt niets meer van. Tussen de brokstukken zoek je naar wat nog bruikbaar is. Zekerheden zijn ineens niet meer zo vanzelfsprekend en ook je geloof kan op losse schroeven komen te staan. Hoe blijf je geloven en op God vertrouwen als je een groot verlies hebt geleden? Of als je worstelt met de vraag waarom er zo veel ellende is? In dit boek vind je gedachten die kunnen helpen je weg te vinden. Ineke’s dochtertje Amanda stierf voor haar geboorte. Om met dit verdriet om te gaan, ging ze bloggen. Ze ontdekte ze dat anderen herkenden wat ze schreef. Het vormde de basis voor dit eerlijke en ontroerend geschreven boek. Ineke vertelt wat er gebeurde en van daaruit neemt ze je mee in hoe zij leerde God te blijven vertrouwen. Ook als er niets meer klopt.