Als je partner de diagnose Alzheimer krijgt, verandert alles. In dit aangrijpende dagboek neemt Hans Hoevenagel je mee in zijn persoonlijke reis als mantelzorger voor zijn vrouw Emmy. Met openhartigheid en zonder terughoudendheid schrijft hij over de liefde, het verdriet en de hoop die hem de kracht geven om door te gaan. Vanuit een christelijk perspectief stelt hij indringende vragen over de zin van lijden en de kracht van liefde, zelfs wanneer herinneringen vervagen en dagelijkse zorgen het leven bepalen. Dit boek is meer dan een persoonlijk verslag; het biedt herkenning en troost aan iedereen die met dementie te maken krijgt. Mantelzorgers, familieleden, zorgprofessionals en pastores vinden in deze pagina’s een eerlijk beeld van de dagelijkse realiteit én handvatten om betekenis te zien in een vaak uitzichtloze situatie. Het dagboek is geschreven met een warme, invoelende toon, waardoor je als lezer geraakt wordt door de oprechte emoties en diepe verbondenheid tussen Hans en Emmy. Uniek aan dit verhaal is het christelijke perspectief, waarmee Hoevenagel laat zien dat zelfs in de moeilijkste tijden liefde en geloof houvast kunnen bieden. Zijn jarenlange ervaring als mantelzorger en zijn dagelijkse bezoeken aan het verpleeghuis maken dit boek tot een waardevolle bron voor iedereen die op zoek is naar inzicht, begrip en hoop in de omgang met Alzheimer. Laat je raken door dit eerlijke en inspirerende dagboek, en ervaar hoe liefde kan blijven als alles lijkt weg te vallen.