Posts

Gebroken. Mijn lichaam voelt aan alsof ik de hele week in de sportschool aan gewichten heb getrokken. In mijn hoofd is het een chaos. Onrust. Misschien zelfs wel wanhoop. Zo is het nu al maanden lang. Hoe kom ik hier ooit nog uit? We lopen de IJsselhallen

We zaten te praten. Vrienden onder elkaar. Vaders. We hadden het over vaders en zoons. Over onszelf. Over Papa. En ik had het over jou. Over een dag, een paar maanden terug.. Ik ben die dag geen goede papa voor je geweest. Want steeds als jij niet deed w

De gemeente is een gemeenschap van mensen die Jezus volgen. Een plek van onderlinge liefde, vertrouwen en veiligheid. Waar we terecht kunnen met twijfel, vragen en ons verdriet. Een plek waar je kwetsbaar kunt zijn. Dat zou het tenminste moeten zijn. Maar

“Ik bid niet alleen voor hen (de discipelen), maar voor allen die door hun verkondiging in mij geloven. Laat hen allen één zijn, Vader. Zoals u in mij bent en ik in u, laat hen zo ook in ons zijn, opdat de wereld geloofd dat u mij hebt gezonden.“ (Joh. 17

Levend Woord oneindig groot, Sterke Advocaat Levend Water, Levend Brood Frisse Dageraad, Zoon van David, Krachtig held Vriend die ik bezing Blijf het enige wat telt Wees mijn zegelring Grote koning, Eeuwig Licht Toekomstperspectief Houd mij altijd in Uw z

Dat staat voorop de vertaalde folder die ik van de vriendelijke dame aan de balie krijg. Ze toont interesse en we praten wat door. Het welkom thuis gevoel wordt voorgezet bij binnenkomst van Bath Abby, de prachtige abdij die ons gezin deze dag in Engeland