Mijn moeder en zusje komen deze week ook nog kijken.Mijn moeder heeft wel geholpen met verven en behangen,maar de kamer nog niet ingericht gezien. Ik ben er zó blijmee! Het is echt leuk geworden.’‘Fijn dat je moeder komt. Heb je … en je vader, Liselot?’Er valt een stilte. Hij dringt al Liselots poriën binnen.‘Ik heb geen vader meer!’ snauwt ze dan.Een nieuwe baan, een nieuwe toekomst! Dat is waarLiselot naar uitziet. Ze is blij dat ze het ouderlijkhuis op de Veluwe met alle herinneringen kan verlaten.Een gezellige kamer in een voornaam grachtenpand inde stad – ze ziet het helemaal zitten.Maar juist de onbekende stad, de nog onbekende kerk enhaar nieuwe werk confronteren haar met het verleden.Krampachtig probeert ze het buiten te sluiten, maar datheeft een prijs. De mensen die om haar geven, probeertze zoveel mogelijk te ontlopen. Zelfs die sympathiekejongen, die met zijn prachtige ogen doordringt tot haarhart, houdt ze op afstand. Eenzaamheid blijft over.Uiteindelijk begrijpt Liselot dat ze het verleden pas achterzich kan laten als ze het onder ogen ziet en ze zowelGod als mensen toelaat tot haar hart.