Ons eerste echte gesprek voeren we in de werkkamer van haar moeder. Zij op de donkerblauwe bank, ik in een dito fauteuil, onhandig krabbelend in het opschrijfboekje op mijn schoot. Het is een nieuwe Leuchtturm, zo’n chique met lijntjes en paginanummering, door deze schrijfwarenfetisjist speciaal voor dit doel aangeschaft. De bladzijden leeg, het omslag geel. ‘Waarom niet oranje?’ vraagt Amalia. Pas als ik haar aankijk, zie ik haar spottende blik. Met 'Amalia' zet Claudia de Breij de traditie voort die begon met Hella Haasse die een portret van Beatrix schreef (1955) en Renate Rubinstein die Willem-Alexander portretteerde in 1985 ter gelegenheid van hun achttiende verjaardag. De prinses heeft Claudia de Breij meegenomen naar plekken die voor haar belangrijk zijn, waaronder de Koninklijke Stallen, het strand en haar school. Ze hebben gesprekken gevoerd over haar motivatie om af te zien van haar toelage, over zingen voor jezelf, cocktails maken, over hoe paardrijden helpt je hoofd leeg te maken en over de voor- en nadelen van sociale media. Ook kwam aan de orde wat het koningschap en haar toekomstige rol momenteel voor haar betekenen. Het boek laat zien wie Amalia nu is door de ogen van Claudia de Breij. Het boek bevat foto’s uit het privéarchief van de prinses.

‘Muziek mag niet, daten is verboden, het hebben van vrienden van het andere geslacht is onwettig, je leuk kleden en opmaken is ongepast, ’s avonds buiten zijn is niet geoorloofd, “vieze, immorele” films en series kijken is onaanvaardbaar (en dan bedoel ik geen porno, gewoon een film waarin wordt gezoend), het vieren van verjaardagen of andere heidense feestdagen mag niet, werken met mannen kan niet en ook uitgaan en feesten op festivals is verboden.’ Opgroeien in een streng islamitisch gezin betekent voor Büsra dingen stiekem doen. Stiekem make-up en sieraden dragen, laat thuiskomen, met jongens afspreken en alcohol serveren in een restaurant. Maar het betekent vooral: voortdurend vragen stellen. ‘Moet ik leven als een kamerplant? Moet ik in een huwelijk treden waar alle seks uit is geramd nog voordat het begonnen is, omdat mijn verwekkers een volstrekt humorloze, bloedeloze en Koranvaste lul voor mij hebben uitgekozen? En dan veranderen in een broedkip zoals alle vrouwen om me heen? En de rest van mijn bestaan op die manier slijten? Is dat waarvoor ik leef? Is God dan blij met mijn tragedie?’ In een ongekend eerlijk relaas onderzoekt Büsra met veel humor de grenzen van haar geloof en de gemeenschap waar ze in opgroeit. Als er iemand geen blad voor de mond neemt, is het Büsra wel. Lale Gül (1997, Kolenkitbuurt, Amsterdam) studeert Nederlands aan de VU. Tot haar zeventiende ging ze in het weekend naar een Koranschool van Stichting Milli Görüş. In haar autobiografische debuutroman Ik ga leven betwist ze alles wat ze daar geleerd heeft en meer. ‘Zeer grappig geschreven.’ Arnon Grunberg ‘Een moedig boek dat lof verdient.’ Özcan Akyol ‘Een geheel eigen stijl, bitter-geestig en ongegeneerd.’ Kees ’t Hart

Ik groeide op in een boerengezin waar pa bijna altijd dronken was en ma vaak door hem geslagen werd. Zelf werd ik door onze knecht regelmatig misbruikt. Ik had geen hoop en geen doel in mijn leven. Liefde kende ik niet. God bestond voor mij niet. Totdat ik een groepje studenten ontmoette……. Lees in dit boekje het aangrijpende levensverhaal van Josh McDowell, een hardnekkig scepticus die wilde bewijzen dat de opstanding van Jezus Christus een mythe is. Over de auteur Josh McDowell Josh McDowell beschouwde zichzelf als een agnosticus en was ervan overtuigd dat het christendom nietswaardig was. Toen hij echter uitgedaagd werd om de aanspraken van het christendom intellectueel te onderzoeken, ontdekte Josh overweldigend bewijs voor de betrouwbaarheid van het christelijk geloof. Zijn leven veranderde radicaal. Josh is auteur of medeauteur van meer dan 140 boeken, waarvan er wereldwijd meer dan 40 miljoen zijn gedrukt.

Casper ten Boom was een vakkundige horlogemaker en een eerlijke zakenman die hoog in achting stond bij zijn medemiddenstanders in Haarlem. Hij was een actief lid van de Nederlandsche Hervormde Kerk. Als mens wist hij bij velen het beste naar boven te halen. Hij was een man van God, die door zijn diepe geloof een grote invloed op zijn kinderen had. In Vader Ten Boom haalt zijn bekendste dochter, Corrie ten Boom, herinneringen op aan haar vader, die in 1944 overleed in de gevangenis van Scheveningen, waar de nazi’s hem hadden opgesloten. Ze vertelt over de liefde en de bemoedigingen die ze als kind van hem ontving. Ze deelt brieven die haar vader aan haar en andere gezinsleden schreef. En zo leer je als lezer Casper ten Boom kennen, als een man met een diepe toewijding aan Christus, een warme belangstelling voor zijn medemens, een sterk medeleven met mensen in nood en een grote liefde voor het Joodse volk. Het was voor hem vanzelfsprekend om tijdens de Tweede Wereldoorlog in zijn bekende huis aan de Barteljorisstraat een schuilplaats te bieden aan Joden. ‘Bij het lezen van dit boek zie je een man tot leven komen die voor ieder van ons een voorbeeld kan zijn; standvastig, opstaand tegen onrecht, vol liefde voor de medemens en vol vertrouwen op zijn hemelse Vader. Casper ten Boom was werkelijk een man van God.’ Frits Nieuwstraten, directeur Corrie ten Boomhuis, Haarlem

Voor Corrie ten Boom was iedere dag een nieuw geschenk van haar hemelse Vader. Dat komt tot uiting in de overdenkingen en gebeden die zij voor een heel jaar heeft opgeschreven, in haar kenmerkende, eenvoudige stijl. Zij kon God vertrouwen en dienen in een concentratiekamp van de nazi's ? en de jaren die daarop volgden. Dit rotsvaste vertrouwen draagt zij aan u over, terwijl u elke dag een stukje van haar leest. En ze laat u ontdekken hoe heerlijk het is om de grote liefde van Jezus, de Zoon van God, te beantwoorden. Corrie ten Boom (1892-1983) heeft gevangen gezeten in Ravensbruck (Duitsland), omdat zij en haar familie Joodse onderduikers in huis hadden genomen. Nadat zij op tweeenvijftigjarige leeftijd werd vrijgelaten, reisde zij de hele wereld over en schreef een tiental boeken, waaronder haar beroemde levensverhaal 'De Schuilplaats'. En overal liet ze horen dat Jezus Christus overwinnaar is.

28 februari 1944. De Duitse SD valt het huis van de familie Ten Boom binnen, omdat zij Joden en andere vervolgden onderdak bieden. Ruim 30 mensen worden gearresteerd, waaronder vader Casper en zijn dochters Betsie en Corrie. Vader ten Boom overlijdt na 10 dagen gevangenschap in Scheveningen. Betsie en Corrie brengen maanden door in de gevangenis te Scheveningen, kamp Vught en concentratiekamp Ravensbrück. Betsie overleeft dit concentratiekamp niet, maar Corrie wordt vrijgelaten en schrijft over de eerste oorlogsjaren, het verzet en de ontberingen in gevangenschap het boek Gevangene en toch..., dat al in 1945 voor het eerst wordt uitgegeven. Ondanks alle wreedheden die zij heeft moeten ondergaan, getuigt zij van Gods liefde in Christus. Jezus is Overwinnaar, ook over moeilijkheden. 'Het lezen van Gevangene en toch... is een 'must' voor alle gelovigen. Het boek weerspiegelt het grote vertrouwen en geloof in Christus van Corrie ten Boom, ondanks alle ontberingen die zij moest ondergaan.' Frits Nieuwstraten, directeur Corrie ten Boomhuis, Haarlem