Een aangrijpend relaas, dat getuigt van ontbering, angst en twijfel, maar ook van de goedertierenheden van God

Oorlogsdagboeken over de Tweede Wereldoorlog zijn er volop. Toch heeft elk verhaal zijn eigen invalshoek. Zeker als het gaat over jonge mannen

die in Duitsland werden tewerkgesteld. De een deed het omdat het moest, de ander vrijwillig.
Voor Jaap van Beek (1922) was het de grote vraag of hij zich zou melden om op transport gesteld te worden of niet. Gaan of niet gaan - de mening van zijn predikant ds. Chr. van de Woestijne gaf de doorslag. Jaap meldde zich.
Maar ook toen hij goed en wel in Duitsland was, werd hij dikwijls heen en weer geslingerd. Moest de overheid gehoorzaamd worden? Was hij in Gods weg, of was hij een eigen gekozen weg ingeslagen? De maanden januari - mei 1945 waren vol ontbering, angst en twijfel. Maar ook vol van de goedertierenheden van God, Die van dag tot dag voor hem zorgde.
Van Beek hield bijna dagelijks bij wat er plaatsvond. Hij schreef niet alleen over de ontberingen die hij moest doorstaan, maar ook over de trouwe zorg van God. Zijn schrift met potloodaantekeningen vormt meer dan 65 jaar later de basis voor dit boekje.
Op hoge leeftijd gekomen, was het zijn uitdrukkelijke wens om zijn ervaringen breder bekend te maken. En zijn overtuiging, dat de mens niet bij brood alleen zal leven.