Naast geopolitieke en financiële crisissen, de klimaatverandering, Brexit en corona, proberen Rusland en China de EU uit elkaar te spelen. Is Europa sterk genoeg om al deze uitdagingen aan te kunnen? Ooit deelde Europa de lakens uit in de wereld, maar op dit moment wordt het continent van alle kanten belaagd, ook van binnenuit. De Chinese president Xi Jinping ziet het continent als een wingewest. Hij is al jaren bezig invloed op de Westelijke Balkan te kopen en probeert de Europese Unie uit elkaar te spelen. Rusland voelt zich bedreigd en president Poetin voert geheime operaties uit om de NAVO te ontwrichten. President Trump maakte het de Russen en Chinezen intussen gemakkelijk door zich van zijn trouwste bondgenoten af te keren en zelf ook de aanval op Europa te openen. Premier Johnson dacht buiten de Europese Unie beter af te zijn en de Hongaarse en Poolse leiders ondermijnen de democratische rechtsstaat. Allemaal menen ze dat een sterke Europese Unie hun ambities in de weg staat. Politieke leiders worstelen met een antwoord. De coronacrisis heeft de uitdaging nog verder vergroot. Kunnen we deze slag om Europa winnen? Kan Biden de schade die Trump aanrichtte repareren? Wordt Nederland vermalen tussen Duitsland en Frankrijk? Blijft de EU een speler in de wereld of wordt het continent de speeltuin van de wereldmachten? De dreiging is groot, maar in het fascinerende en verrassend optimistische De slag om Europa laat een van de grootste geopolitieke denkers van deze tijd zien hoe velen hun tanden op Europa stuk bijten.

De Chinese wereldorde komt eraan. In oktober 2017 stippelde president Xi de route uit: als in 2049 de Volksrepubliek zijn honderdste verjaardag viert, moet zijn ‘Chinese droom’ zijn uitgekomen: China is dan de leider van de wereld. In een fascinerend betoog vol persoonlijke ervaringen betoogt Rob de Wijk dat dit gaat lukken. Als China het mondiale machtsspel behendig speelt en koploper wordt van de nieuwe industriële revolutie van Internet of Things, nanotechnologie en Artificial Intelligence, zal het de wereldorde gaan bepalen. Geholpen door de financiële crisis van 2008, president Trumps protectionisme, de ontregelende politiek van Poetin, de strijd om de brexit en opkomend nationalisme in Europa wordt de eenentwintigste eeuw de eeuw van China. Daardoor gaat de westerse wereldorde met zijn vrijmarkteconomie, internationaal recht, internationale instituties, democratie, mensenrechten en burgerlijke vrijheden op de schop. Hoe dit tij te keren, wordt het belangrijkste vraagstuk van onze tijd. Rob de Wijk is hoogleraar internationale betrekkingen aan de Universiteit Leiden en oprichter van het Den Haag Centrum voor Strategische Studies. Hij houdt zich bezig met geopolitiek en internationale veiligheid. Hij publiceerde talloze boeken en artikelen, is een veelgevraagd commentator voor radio en tv, columnist voor Trouw en medepresentator van Boekestijn en De Wijk op BNR-radio.

Hoe ziet de toekomst van de VS eruit? Journalist Michael Persson reisde voor deze vraag door een land dat vlak voor de verkiezingen met crisissen worstelt waarin het steeds verder verstrikt raakt. Toen de Volkskrant-journalist Michael Persson in augustus 2015 naar de Verenigde Staten verhuisde, was daar net een maand eerder Donald Trump van een roltrap naar beneden gekomen. Hij zei wat geen presidentskandidaat voor hem had durven zeggen: Amerika, het uitverkoren land, is een derdewereldstaat geworden. Trump beloofde het weer groots te maken. Maar zijn presidentschap heeft juist nog meer zwakke plekken en breuklijnen blootgelegd. Onderwijs, gezondheidszorg, industrie, infrastructuur, immigratie, segregatie en democratie: op al deze terreinen zakt het land op de internationale ranglijsten, tot grote zorg van de meeste Amerikanen. Maar over de oplossingen verschillen ze enorm van mening, en de politiek komt er niet uit. Het land lijkt steeds verder in zichzelf verstrikt te raken. Persson reisde het land door om op onderzoek uit te gaan. Van het gespleten Washington tot de Muur bij Mexico. Van de oude industrieën van West Virginia tot de boeren van Wisconsin. En van Charlottesville tot de daklozen van Queens. Overal stelde hij de vraag: hoe nu verder met Amerika? Het resultaat is een fascinerend boek dat kijkt tot ver voorbij Trump, naar de toekomst van het land waarvan zovelen ooit droomden en waar ondanks alles, dankzij de veerkracht van de individuele Amerikanen, nog steeds ruimte is voor optimisme.

Aan de hand van de laatste wetenschappelijke inzichten wordt in dit boek verteld hoe ongelijkheid tussen mannen en vrouwen ontstond en dat de onderdrukking van de vrouw allesbehalve natuurlijk is. In het huidige debat over de positie van vrouwen valt op dat een van de belangrijkste vragen niet wordt gesteld: hoe heeft het zover kunnen komen dat vrouwen voor gelijkberechtiging moeten vechten? Tweeduizend jaar lang gaf de Bijbel het antwoord: omdat Eva liever op de slang vertrouwde dan op God, moesten al haar nakomelingen de man dienen. Ook de biologie gaf vrouwen lange tijd de schuld: ze waren nu eenmaal het zwakke geslacht. In hun nieuwe boek nemen bestsellerauteurs Carel van Schaik en Kai Michel twee miljoen jaar menselijke geschiedenis in ogenschouw. Aan de hand van de laatste inzichten uit de evolutiebiologie en de genetica, de archeologie, etnologie en godsdienstwetenschap leggen zij het complexe proces bloot dat vrouwen in het ongeluk stortte – maar dat ook allesbehalve goed was voor de man. Van Schaik en Michel laten zien waarom seksualiteit werd verketterd, trouw een uitvinding is van de man, en wat het huwelijk, het gezin en het krachtenveld tussen man en vrouw tot de huidige dag infecteert. Met grote kennis van zaken beschrijven zij in dit meeslepende boek hoe de relatie tussen man en vrouw volkomen uit balans kon raken. Want de onderdrukking van de vrouw was allesbehalve natuurlijk.

Het bekende verhaal van de verloren zoon is bijna tweeduizend jaar oud. Jezus vertelt een verhaal van twee zonen. Een van hen eist zijn erfenis op en verlaat zijn ouderlijk huis voor een leven in wilde vrijheid. Wanneer hij eindigt in armoede en eenzaamheid, verlangt hij naar huis en bij terugkeer ontvangt zijn vader hem met open armen. De andere zoon ziet met onvrede aan hoe zijn broer wordt onthaald. Beiden verlangen naar de verbondenheid van thuis en aandacht van hun vader. De afgelopen eeuw hebben we een grote welvaartsstijging meegemaakt en een ongekende technologische ontwikkeling. Het gaat ogenschijnlijk beter dan ooit. Maar tegelijk groeit een gevoel van eenzaamheid en ontworteling. Veel Nederlanders maken zich zorgen, over de groeiende ongelijkheid, het klimaat, het landsbestuur, de prestatiemaatschappij en de veelheid aan culturele veranderingen. Ze zijn somber over de toekomst. Wat betekent het verhaal van de verloren zonen eigenlijk in deze tijd? Hoe kunnen we een gemeenschappelijk thuis vormen waarin mensen elkaar in alle verscheidenheid kennen en vasthouden? In De verloren zoon zoekt Gert-Jan Segers naar antwoorden en schetst hij een samenleving mét aandacht voor elkaar. Gert-Jan Segers (1969) is politicus. Hij studeerde in Leiden en in Washington. Tussen 2000 en 2007 werkte hij in Caïro. Na enkele jaren als directeur van het Wetenschappelijk Instituut van de ChristenUnie, trad hij toe tot de Tweede Kamer. Sinds 2015 is hij fractievoorzitter.