Prioriteren

meer genieten, minder moeten Iedereen 'pleaset': je maakt het een ander naar de zin, maar vergeet wat je zelf nodig hebt. Dat kan uit de hand lopen en leiden tot vermoeidheid, stress en frustratie. Je denkt dat je niet genoeg doet en anderen je eigenlijk niet mogen. Dat is de 'please disease'. Carianne Ros en Michelle van Dusseldorp zijn ervaren therapeuten en zien het in hun praktijk keer op keer. Op basis van gesprekken met honderden mensen en grondige literatuurstudie ontdekten ze zeven 'pleasetypes'. In dit boek leggen ze deze uit. Via een eenvoudige test kan de lezer ontdekken welk type bij hem of haar hoort. Nee is oké biedt vele concrete adviezen om te groeien, zodat de lezer zelfbewuster in het leven kan staan en kan genezen van de please disease. Het boek geeft talrijke handreikingen voor een leven met minder moeten en meer vreugde. Carianne Ros en Michelle van Dusseldorp schreven allebei zeer succesvolle boeken. Carianne werd vooral bekend met Rust, waarin ze adviezen geeft om minder stress te ervaren. Michelle schreef Ik kan veranderen, met elf stappen voor innerlijke heling.

Covey raakt in dit boek de kern van de problematiek waar velen in hun leven mee worstelen. Ze vragen zich af of er wel voldoende evenwicht is tussen werk en privéleven, of ze niet geleefd worden door principes van efficiëntie en resultaten in plaats van prioriteiten die ze zelf stellen. Covey laat in dit boek zien dat time-management niet leidt tot een zinvol of kwalitatief bestaan. Hooguit leidt het ertoe dat mensen allerlei zaken sneller en beter doen. Maar de keuze voor wat we werkelijk willen doen en waarom we dat willen doen, blijft daarmee op de achtergrond. In deel 1 gaat Covey in op het verschil tussen wat urgent is en wat echt belangrijk is. Deel 2 behandelt de methode om de focus te verplaatsen naar wat echt belangrijk is, hoe je een balans kunt aanbrengen, hoe je doelen kunt stellen en daarnaar kunt handelen, hoe je afgewogen keuzes kunt maken. Deze methode is zowel toepasbaar voor werk als voor privéleven. In deel 3 gaat de auteur in op wat hij noemt 'de synergie van de wederzijdse afhankelijkheid'. In plaats van andere mensen te zien als een middel om zaken voor elkaar te krijgen, door te delegeren, kunnen we ook proberen om via gemeenschappelijke doelen en gedeelde visies creatiever te opereren. Deel 4 ten slotte laat zien hoe je de principes van prioriteit, toewijding en rust door zelfkennis kunt verwerven.