Martijn van der Veer

De Bijbel leert ons dat God absoluut heilig en puur is. Van Genesis tot Openbaring komen we een God tegen die zo heilig is dat Hij de zonde zelfs niet kan aanzien. Vanaf het kruis riep Jezus: “Mijn God, Mijn God, waarom hebt U Mij verlaten?” Dat was omdat

Ik had het mezelf voorgenomen. Beloofd. Hier zou ik nooit over spreken of schrijven. Niet en plein public in ieder geval. Sommige dingen zijn gewoon beter om voor jezelf te houden. Te persoonlijk. Te teer. Te pijnlijk. Kwetsend misschien. In ieder geval n

“Martijn, ik ben niets waard. Onwaardig voor een heilig God. Doemwaardig zelfs.” Indringend keek Marcel me aan. Zijn woorden én zijn blik raakten me en echoën nog lang na in mijn gedachten. “Ik ben niets waard.” Woorden die uitgesproken werden in het voll

God is boos. Woedend zelfs. Furieus! Je kunt je geen voorstelling maken van de reactie die zonde oproept bij God. Zonde kan voor God niet bestaan. Het verteert in Zijn aanwezigheid. Hij walgt ervan. In God is geen zonde, geen kwaad, geen duisternis. God i

Zonder dat ik eigenlijk wil weten wat het antwoord is vraag ik me af wat de bedoeling is van de schrijver van het artikel in het Reformatorisch Dagblad dat ik lees op CIP. Ik hoop van harte dat er een diep en zuiver motief aan ten grondslag ligt, maar, zo

We zaten te praten. Vrienden onder elkaar. Vaders. We hadden het over vaders en zoons. Over onszelf. Over Papa. En ik had het over jou. Over een dag, een paar maanden terug.. Ik ben die dag geen goede papa voor je geweest. Want steeds als jij niet deed w