Deze drie preken over de bekering en de belijdenis van de kamerling in Handelingen 8 vormen een eenheid. Ze vallen op door een grote levendigheid. Bruinings signaleert in deze preken de aangrijpende geesteloosheid van zijn dagen. Tegelijkertijd biedt hij raad voor zoekende zielen om Christus als de Fontein des levens te erkennen. De preken kenmerken zich door een krachtige oproep om in het geloof te zien op het Lam van God, Dat de zonde der wereld wegneemt. Zo wil hij het hart bereiken van een verharde zondaar, maar ook van een door schuldbesef verslagen mens en een weifelende gelovige, die vaker op zichzelf dan op Christus ziet.