Er is wetenschap in de Bijbel, veel meer dan in enig ander boek uit de oudheid. Hoewel historische en controleerbare feiten slechts terloops worden genoemd, getuigen ze van een diep wetenschappelijk inzicht. Hoe is die kennis in de Bijbel terechtgekomen? Een fascinerende vraag! Bioloog Ben Hobrink laat in zijn uitvoerig gedocumenteerde boek onomstotelijk zien dat de Bijbel kennis bevat die de wetenschap duizenden jaren vooruit is. Toepassing daarvan had miljoenen mensen het leven kunnen redden, zoals bij de epidemieën van melaatsheid, pest en cholera. Ook nu zou deze kennis talloze ziektegevallen kunnen voorkomen, zoals hart- en vaatziekten en geslachtsziekten. Zelden werd zo'n breed scala aan wetenschappelijke kennis uit de Bijbel op leesbare wijze bijeengebracht en toegelicht. Omdat veel van die kennis menselijkerwijs niet te weten viel, moet er indertijd een grote Auteur achter de vele auteurs van de Bijbel hebben gestaan. Tot die conclusie leidt het boek dat u nu in handen hebt. Drs. Ben Hobrink heeft biologie gestudeerd aan de Vrije Universiteit en aan de Universiteit van Amsterdam, met voedingsleer als zwaartepunt.

De heilsgeschiedenis heeft vele echte ‘Edens’ (paradijzen) gekend. In dit boek worden maar liefst zeven ervan beschreven, vanaf het hemelse Eden in Ezechiël 28, via de Hof van Eden in Genesis 2-3 tot het laatste Eden in Openbaring 2:7 en 22:1-5. De paradijsgeschiedenis is een droevig verhaal, doordat Eden vanaf Genesis 2 voortdurend bedreigd is geweest. Hetzij van binnenuit door het falen van zijn bewoners, of van buitenaf (te beginnen met de slang), of allebei. Maar het is een verhaal met een gelukkige afloop – en trouwens ook met schitterende momenten onderweg, vooral in Mozes’ tabernakel en Salomo’s tempel, maar ook in het ‘paradijselijke’ Beloofde Land en de Tuin van Jozef, waar Jezus’ opstanding plaatsvond. Het Edenverhaal is een drama, dat echter positief eindigt: met een koninklijk feestmaal, een hemels banket. Eten en drinken, maar ook de huwelijksvreugden, spelen in Eden een belangrijke rol. ‘Eet’, zei de slang in het eerste aardse Eden tegen Eva, en Eva zei het tegen Adam (Gen. 3:1-6). ‘Neem, eet!’ zei Jezus in de laatste nacht van zijn aardse leven, in een totaal andere zin (Matt. 26:26). ‘Kom, koop en eet’, zal God aan het eind zeggen; zie Jes. 55:1 (vgl. vs12v.). ‘De HEERE zal Sion troosten, Hij zal al haar puinhopen troosten. Hij zal haar woestijn maken als Eden, haar wildernis als de hof van de HEERE. Vreugde en blijdschap zal daarin gevonden worden, dankzegging en luid psalmgezang’ (Jes. 51:3).

In dit supplement op zijn twaalfdelige Evangelisch-Dogmatische Reeks geeft dr. Willem J. Ouweneel zijn ontwerp van een ‘Israëltheologie’, dat is een christelijke leer aangaande Israël. Hij bespreekt de oorsprong, de plaats, de betekenis, het karakter, het doel en de toekomst van het volk Israël, zoals die geleerd worden in het Oude én het NieuweTestament. De kerk heeft Gods plan met het volk Israël in de loop der eeuwen vaak niet begrepen. Met name de (nog altijd) wijdverbreide vervangingsleer (‘De christelijke kerk heeft als volk van God op aarde de facto de plaats van Israël ingenomen’) heeft Israël naar de kantlijn van de christelijke theologie geschoven. Juist deze misvatting wordt in dit boek op heldere wijze weerlegd. Daarnaast bespreekt de auteur de relatie tussen Jezus en de Joden, de plaats van Israël in het Nieuwe Testament, de relatie tussen Kerk en Israël, het lijden van Israël, het huidige Israël en de Palestijnen, de verschillende visies op Israël in de eindtijd en het komende Messiaanse rijk. Heeft Israël afgedaan als volk van God of is er een huidig en toekomstig plan van God, niet slechts met individuele Joden, maar met Israël als volk, in zijn eigen land? Dr. Willem J. Ouweneel is emeritus hoogleraar filosofie en systematische theologie aan de Evangelische Theologische Faculteit (Leuven/Heverlee) en is oud-docent van de Evangelische Theologische Academie (Zwijndrecht) en de Evangelische Hogeschool (Amersfoort).

'Op vrijdag 3 april van het jaar 33 werd Jozua ben Jozef, die ook wel Jezus van Nazaret wordt genoemd, terechtgesteld. Zes dagen eerder was hij in Jeruzalem aangekomen. In de dagen daarna zorgde hij voor opschudding in de tempel en bekritiseerde hij de autoriteiten. Hij werd verraden door één van zijn eigen volgelingen, berecht door de plaatselijke aristocratie en overgeleverd aan de Romeinse bezetter. De Romeinse soldaten geselden hem zo hard dat de dood aan het kruis sneller zijn intrede deed dan gewoonlijk. Jezus van Nazaret... de zoveelste onruststoker uit Galilea. De zoveelste zogenaamde Messias. Een routineuze executie in een buitengebied van het imperium.' Niets bijzonders dus, zou je zeggen. Maar hoe is het dán mogelijk dat de hele westerse beschaving op zijn levensverhaal is gebaseerd? Wie was deze Galileese rabbi werkelijk? Wat maakte hem in zijn tijd zo gehaat én geliefd? Wat gebeurde er precies tijdens de lijdensweek in Jeruzalem, in het jaar 33? In De Langste Week beschrijft Nick Page de gebeurtenissen van dag tot dag en van uur tot uur. Hij vergelijkt de verhalen uit de evangeliën met diverse historische bronnen en creëert zo een gedetailleerde geschiedschrijving. Wie bekend is met de bijbelse verhalen, zal wellicht voor het eerst de gespannen atmosfeer proeven die heerste in het Jeruzalem van Pilatus en Kajafas. Wie er niet mee bekend is, zal de verhalen niet langer naast zich neer kunnen leggen. En wie gelooft dat het gegaan kan zijn zoals Nick Page beschrijft , zal ook een antwoord moeten geven op de opstanding van Jezus. Want: 'er is geen evangelieschrijver die beweert dat Jezus het graf inging als een man, en eruit kwam als een metafoor'.

Je kunt God niet zien. Hoe weet je dan wie Hij is? Visje woont in het midden van de Indische Oceaan bij prachtig koraal en vraagt zich dat ook af. Een pelikaan neemt Visje mee op reis en laat met voorbeelden uit de schepping zien wie God is.