Als het leven pijn doet is het eerste boek van de schrijfster met het thema Rouwverwerking na het overlijden van een (geliefd) persoon en biedt een kijkje in het leven van een jonge weduwe. Annelies neemt je mee op haar levensreis dwars door een rouwproces vol vragen en beschrijft de strijd tussen loslaten en vertrouwen. Zij maakt de keuze om aan de hand van Jezus haar weg te vervolgen na de dood van haar echtgenoot. Met vallen en opstaan komt zij tot de ontdekking “mijn tranen zijn veilig in Zijn hand”. In Zijn kracht weet ze haar leven een nieuwe inhoud te geven en langzaam ontstaat het zicht op een hoopvolle toekomst. Annelies de Graaff is getrouwd en werkzaam als leerkracht in het basisonderws. Haar jeugd wordt getekend door de vraag: 'Wie ben ik?' Tijdens deze zoektocht ontmoet ze niet alleen haar biologische vader maar ook haar Hemelse Vader. Het geluk lacht haar toe tot het moment dat haar echtgenoot vrij plotseling overlijdt en zij achterblijft met twee jonge kinderen. Hoe Annelies omgaat met dit grote verlies en welke vragen er ontstaan, beschrijft zij in dit boek 'Als het leven pijn doet'. Het is een boek over rouwverwerking en beschrijft de strijd tussen loslaten en vertrouwen, dwars door alle 'waaromvragen' heen. Met vallen en opstaan, gaat zij door dit rouwproces heen en met de kracht van God weet ze haar leven een nieuwe inhoud te geven. Stap voor stap ontstaat het zicht op een hoopvolle toekomst. 'Als de dood je leven binnen glijdt, is het wel definitief, maar het betekent niet het einde.'

Hoe ga je door na het verlies van een dierbare? Daar sta ik dan na jouw overlijden. ‘Neem je tijd!’, ‘pas goed op jezelf!’ en nog veel meer wordt tegen me gezegd, maar juist al deze lief bedoelde woorden roepen allerlei vragen bij mij op. ‘Waar moet ik op passen en hoeveel tijd moet ik nemen ...?’ Ik krijg ineens onbedwingbaar veel behoefte aan handvatten en protocollen, maar niemand lijkt mij daar mee te kunnen helpen. Langzaam voel ik steeds meer verwarring, angst en wanhoop opkomen. Ik herken mijzelf niet meer, snap niet meer hoe ik kan functioneren. Steeds meer verlies ik de realiteit uit het oog, maar als bijna alle kracht weg is om te kunnen vechten, begin ik langzamerhand te begrijpen dat er maar één weg is om nog door te gaan met mijn leven ... Willy de Hoop beschrijft haar intense rouwproces na de dood van haar man. Ze wil daarmee anderen die met rouw te maken hebben, tot steun zijn. Inzicht geven en behulpzaam zijn in het doen van de volgende stap, in het volgende uur of de volgende dag.

Unieke verhalen, 75 jaar na dato. Vijftien personen die de Tweede Wereldoorlog zelf hebben meegemaakt: een boek met authentieke, unieke en krachtige verhalen. Hoe was het om als kind of tiener op te groeien in de lange jaren van Holland onder het hakenkruis? In dit luxe uitgevoerde boek vertellen vijftien van de laatste getuigen over hun leven tussen 1940 en 1945. Vaak verbluffend gedetailleerd halen zij herinneringen op aan hongertochten, kou, bombardementen, evacuaties, Jodenvervolging en verzet. Maar ze vertellen ook hoe het gewone leven min of meer doorging, ondanks de woelingen van de oorlog. En hoe zij de langverwachte bevrijding hebben beleefd. Verhalen van gewone mensen in ongewone omstandigheden, verrijkt met boeiende achtergrondinformatie over allerlei facetten van de oorlog in Nederland. Dit boek vol persoonlijke oorlogsherinneringen opent een fascinerend venster op ons verleden. Deze uitgave verschijnt in samenwerking met de Evangelische Omroep. Redacteuren van de EO werken samen met externe schrijvers aan de interviews en verbindende verhalen. Elke laatste getuige wordt prachtig geportretteerd door meesterfotograaf Ruben Timman. Gert-Jan Schaap, Mirjam Hollebrandse en Reinald Molenaar interviewden de vijftien Nederlanders. Sjoerd Wielenga schreef de achtergronden en uitgelichte pagina's.

Met dit boek schreef Ineke een reisverslag. Open, eerlijk en rauw, zonder de blik op het leven te verliezen. Ze schrijft over het kindje dat ze verloor – maar betrek dit verhaal ook gerust op jezelf.’ (Mirjam van der Vegt) Wat is dit een puur en eerlijk boek geworden over een immens verlies en het rauwe, eenzame rouwproces dat daarop volgt. Herkenning en begrip bij ieder hoofdstuk. Wat heb ik dat gemist in de tijd dat ik dit zelf moest meemaken. (Liesbeth Koedoot) Soms lijkt je leven in duizend stukjes uit elkaar te vallen. Er klopt niets meer van. Tussen de brokstukken zoek je naar wat nog bruikbaar is. Zekerheden zijn ineens niet meer zo vanzelfsprekend en ook je geloof kan op losse schroeven komen te staan. Hoe blijf je geloven en op God vertrouwen als je een groot verlies hebt geleden? Of als je worstelt met de vraag waarom er zo veel ellende is? In dit boek vind je gedachten die kunnen helpen je weg te vinden. Ineke’s dochtertje Amanda stierf voor haar geboorte. Om met dit verdriet om te gaan, ging ze bloggen. Ze ontdekte ze dat anderen herkenden wat ze schreef. Het vormde de basis voor dit eerlijke en ontroerend geschreven boek. Ineke vertelt wat er gebeurde en van daaruit neemt ze je mee in hoe zij leerde God te blijven vertrouwen. Ook als er niets meer klopt.

Chris Haga krijgt op 51-jarige leeftijd te horen dat hij uitgezaaide longkanker heeft. Hij heeft nooit gerookt en leidt een gezond en sportief leven. Wekelijks rijdt hij bijna 150 kilometer op zijn racefiets, vaak vergezeld door zijn zonen Chad en Shane. Hoewel hij volgens de prognose nog een half jaar te leven heeft, houdt hij het 6 jaar vol, totdat hij in de zomer van 2016 overlijdt. Gedurende zijn ziekte schrijft Chris blogs over het ziekteproces, zijn worsteling met en zijn geloof in God. Hij vertelt hoe hij tijdens zijn ziekte omgaat met de hoop dat God hem zal genezen, maar ook is hij eerlijk over zijn twijfels en vragen. Zijn optimisme en zijn persoonlijke herinneringen maken zijn blogs geliefd. Al die tijd probeert Chris ook te blijven fietsen. Zijn blogs en zijn fietstochten zijn als het ware gesprekken met God, waarin hij leert over het leven met ziekte, zijn gezin en zijn relatie met zijn hemelse Vader. Zijn vrouw DeLayne bundelt zijn blogs tot het boek dat je nu in handen hebt. Wielercommentator José Been vertaalde het boek en schreef een prachtig en heel persoonlijk voorwoord. Zoon Chad, profwielrenner en ploeggenoot van de Nederlandse topper Tom Dumoulin, een al even indrukwekkend nawoord.

Corrie ten Boom is een verzetsheld uit de Tweede Wereldoorlog. Deze horlogemaakster uit Haarlem overleefde het concentratiekamp Ravensbrück en keerde op 53-jarige leeftijd naar Nederland terug, kort voor de Bevrijding. Zij en haar familie riskeerden tijdens de oorlog hun leven om Joden en verzetsmensen uit handen van de Duitsers te houden. Maar door verraad werden ze zelf gearresteerd en naar concentratiekampen gestuurd. Alleen Corrie kwam daaruit levend terug, maar zij was niet verbitterd. Zij reisde ruim dertig jaar lang de wereld over om een boodschap van vergeving en hoop te brengen. ‘Er is geen put zo diep, of Gods liefde is nog dieper,’ zei ze. Zijn trouw hield haar op de been. In De Schuilplaats vertelt Corrie ten Boom hoe zij en haar familie ertoe kwamen om Joden in hun kleine stadshuis te laten onderduiken. Een adembenemend verhaal. Een blijvende internationale bestseller, waarvan ook een film is gemaakt.