Martijn van der Veer

Er zit zoveel haast in ons. Zelfs als we geloven, bidden, volgen — de onderstroom blijft onrustig. Alsof we net iets te laat zijn. Alsof we het bijna goed doen. Alsof we moeten dóórgaan, anders missen we iets. Maar Jezus — Jezus stond vroeg op en zocht d

Misschien zit je op dit moment aan tafel met koffie en iets lekkers, net terug van de kerk, je hoofd al halverwege je week. Dat ene klusje dat nog roept. Die afspraak. Het hoofdstuk dat gelezen moet worden. Maar wat als je vandaag alles even laat liggen?

Je merkt het soms pas als je even stil bent. Hoe de Geest gewerkt heeft. Hoe er iets veranderd is in je toon, je tempo, je hart. Misschien viel het je deze week op dat geduld niet meer zo ver weg voelt. Of dat je anders reageerde in een situatie waarin je

Je hebt gegraven, gezocht, misschien gehuild. Je hebt gelezen, geluisterd, gewandeld. En ergens onderweg gebeurde er iets. Een woord bleef haken. Een patroon brak open. Een gebed werd iets meer dan alleen woorden. Misschien voelde het klein. Onzichtbaar

Soms kan het leven voelen alsof je het alleen moet doen. Alsof jij degene bent die moet volhouden, dragen, geloven, plannen, hopen. En misschien doe je dat ook. Elke dag weer, met moed, met moeite. Maar tussen alles door klinkt vandaag de stem van Jezus

Er is een geheim in de dagelijkse ademhaling van het leven: elke nieuwe ochtend is een gelegenheid om opnieuw te ontdekken hoe trouw God is, zelfs in de meest onzekere momenten. Klaagliederen 3:22-23 herinnert ons eraan: “Het is de goedertierenheid van d

Hoe langer ik mijn weg achter Jezus aan ga, hoe meer ik me bewust ben van de uitnodiging om dieper te wortelen in de bron van mijn geloof. Groei in Christus is niet een kwestie van oppervlakkige veranderingen, maar van een diepgaande transformatie die beg

Soms voel je je misschien meer een onvoltooid project dan een bloeiende tuin. Alsof je onderweg ergens bent blijven steken. Geestelijke groei kan traag lijken. Je bidt, je leest, je probeert… maar voel je het ook? De waarheid is gelukkig dat jij niet d

Vaak kijk ik naar mijn eigen leven als een veld of een tuin waarin dingen groeien, maar waar ook zo vaak nog genoeg werk te doen is. Daarom is het goed om zo nu en dan even stil te staan aan de rand van je eigen veld. Om achterom te kijken. Wat is er ge

Je herkent het misschien wel, iemand die leeft met overgave. Niet omdat alles perfect gaat, maar omdat er Iemand anders lijkt te spreken, te kijken, te leiden. Iemand bij wie je voelt: dit is niet alleen maar eigen kracht. Hier zit iets van God in. Petru

Soms voelt leven met God als overleven. Je bidt, je leest, je wil wel – maar vanbinnen is het stil. Dor. Dood. Je hart ligt als losse botten in het stof. Geen richting. Geen adem. Ezechiël kent die plek. God neemt hem mee naar een doodse vallei vol botten

Soms bid je, kies je voor overgave, je zegt: “U mag het zeggen.” En dan blijft het stil. Geen antwoord. Geen richting. Alleen wachten. Eerlijk gezegd hou ik dat niet altijd vol en ben ongelooflijk eigen-wijs richting God. Soms vergeet ik te bidden. Soms .

Soms weet ik wat goed is, en doe ik het toch niet. Ik wil leven met open handen, maar merk dat ik weer krampachtig probeer vast te houden. Ik bid: “Leid me, Geest,” en een uur later zit ik alweer in mijn eigen plan, op mijn eigen tempo, met mijn eigen age

Soms voelt overgave zo groot. Iets radicaals. Je baan opzeggen. Je leven omgooien. Maar steeds vaker ontdek ik dat het begint in veel kleinere momenten. Hoe je reageert als iemand iets zegt wat je raakt. Wat je doet met die gedachte die maar blijft rondzi

Soms zeg ik tegen God: “Zegt U het maar, Vader.” En dan hoop ik dat er een duidelijk antwoord komt. Of dat ik op z’n minst een soort heilige ingeving krijg. Maar vaak blijft het stil. Of denk ik: was dat nou Uw stem of gewoon mijn eigen gedachte? Lang he

De eerste leerlingen hielden zich niet meer in. Jezus was opgestaan, de Geest was gekomen, en dat had impact op álles. Ze bleven niet in de bovenkamer zitten. Ze gingen. Vol lef. Vol van de Geest. Hun leven ademde overgave – niet als lastige opgave, maar

Als Jezus verschijnt aan Zijn vrienden, die gebroken zijn van angst, zegt Hij alleen dit: “Vrede zij u.” Geen uitleg. Geen strategie. Alleen vrede. Dan vervolgt Hij: “Zoals de Vader Mij zond, zend Ik ook jullie.” Zie je het ritme? Ontvangen. Geven.

Vandaag mag jij de Heilige Geest uitnodigen om je hart te vullen met rust. Niet zomaar rust, maar de diepe vrede die Jezus beloofd heeft. In Johannes 14:27 zegt Hij: “Vrede laat Ik jullie na, mijn vrede geef Ik jullie. Niet zoals de wereld die geeft, geef

In Jesaja 30:15 spreekt de profeet Jesaja de woorden van God tegen het volk Israël; “Want zo zegt de Heere Heere, de Heilige van Israël: Door terugkeer en rust zou u verlost worden, in stilheid en vertrouwen zou uw sterkte zijn, maar u hebt niet gewild.”

De Geest leidt ons niet met een schelle, schreeuwende stem, maar met een zachte en liefdevolle aansporing. In een wereld die draait om urgentie, druk en de volgende stap, roept de Geest ons tot rust. Wie door de Geest wordt geleid, leeft niet in angst, ma

Vrede is geen doel om na te jagen. Geen prestatie. Geen beloning voor mensen die alles op orde hebben. Vrede is vrucht. En vrucht groeit niet door harder je best te doen, maar door geworteld te zijn in de juiste bron zodat het de juiste voeding krijgt. D

Misschien voelt het vreemd om op tweede Pinksterdag terug te gaan naar een Bijbelgedeelte van vóór Jezus’ kruisiging, maar Jezus spreekt in dit gedeelte over de Geest die komt. Over de vrede die blijft. Jezus’ leven loopt ten einde, maar Hij laat Zijn

Afgelopen januari was ik voor mijn werk bij 4M in Cairo (Egypte). Nadat we door de smerigste wijk van de stad gelopen waren (‘Garbage City’ genaamd, naar het afval dat daar met de hand door duizenden christenen (!) verwerkt wordt) liepen we onder een poor

Je hebt deze week geoefend, want liefde gaat niet vanzelf. Jezus nodigt je daarom ook uit: “Blijf in Mijn liefde.” Niet: probeer harder. Niet: doe alsof het makkelijk is. Maar: blijf. In Mij. In Mijn liefde. In de verbondenheid die leven geeft, ook als ji