Boeken Sociaal & Samenleving

In 1639 brengt admiraal Maarten Tromp met de Armada de Spaanse opmars tot een halt. In dit boek vertelt Luc Panhuysen het verhaal van de slag bij Duins, met opmerkelijke details over het leven op zee. In ‘Het monsterschip’ vertelt Luc Panhuysen ,met opmerkelijke details over het rauwe leven op zee, op meeslepende wijze het nieuwe verhaal van admiraal Tromp en de historische zeeslag bij Duins. Op de plechtigheid rond Tromps benoeming tot admiraal in 1637 viel op dat het feestvarken er bedrukt uitzag. Het vaderland stond er maritiem gezien op dat moment dan ook beroerd voor. Spanje rukte op in de noordelijke wateren. Visserij en koopvaardij leden onder kaperij. In Den Haag riep men dat het land aan de zeekant werd belegerd. Twee jaar later zou Tromp de Spaanse opmars een definitief halt toeroepen door de armada vernietigend te verslaan. Hoe was dat mogelijk? Een vloot bestond uit meer dan alleen hout en canvas, het was ook een organisatie, zo begreep Tromp. Onvermoeibaar zoekt hij naar manieren om de zeemacht sterker te maken dan de som der schepen. Wanneer hij uiteindelijk de strijd aanbindt met de Spaanse overmacht, formeert hij zijn vloot tot een ‘monsterschip’.

Hij probeert te rennen. De rook komt in vlagen om hem heen. Bijna geen adem meer. Hij voelt zijn gezicht schroeien, zijn haren knisperen. Een hete vuurwind jaagt brandende papieren over straat in grote cirkels. Ralf is verlegen en snel bang. Op straat wordt hij door zijn vrienden 'lafaard' genoemd, op school durft hij niet eens met Odetta, het bijzondere meisje dat schuin voor hem zit, te praten. Dan breekt de oorlog uit, en in Rotterdam wordt fel gevochten. Iedere dag loeit het luchtalarm en is in de verte het mortiervuur te horen. Vrijdag 14 mei 1940 is een dag die rustig begint, maar eindigt in een nachtmerrie. Het hart van Rotterdam wordt zwaar gebombardeerd en gaat in vlammen op. Ralf en zijn ouders moeten vluchten voor hun leven. Maar waarom gaat Ralf terug, de brandende binnenstad in?

In Rampjaar 1672 beschrijft Luc Panhuysen op indringende wijze de grootste crisis van de Gouden Eeuw, een jaar waarin Nederland ‘redeloos, radeloos, reddeloos’ heette. In ‘Rampjaar 1672’ beschrijft Luc Panhuysen op indringende wijze de grootste crisis van de Gouden Eeuw, een jaar van zeventien maanden waarin Nederland ‘redeloos, radeloos, reddeloos’ heette. In het jaar 1672 werd de Republiek overrompeld door een gecombineerde aanval van de Franse koning, de Engelse koning en de bisschoppen van Münster en Keulen. Sinds de Romeinen had Europa geen groter leger aanschouwd; het laatste uur voor de Republiek leek aangebroken. Hoe kwam het dat het land toch overleefde? Aan de hand van de belevenissen van het gezin Van Reede – een vader, een moeder en hun zoon – laat Panhuysen zien hoe de dagelijkse overlevingsstrijd eruitzag, maar ook hoe de Republiek zichzelf opnieuw uitvond. De correspondentie van deze drie gezinsleden behoort tot de mooiste die uit de zeventiende eeuw is overgeleverd.

‘De weerbarstige Barth’ is een theologisch boek over de relevantie van Barths theologie in deze tijd. December 2018 was het vijftig jaar geleden dat de Zwitserse theoloog Karl Barth overleed. Dat is aanleiding geweest om de vraag aan de orde te stellen hoe relevant Barths theologie nog is in deze tijd. In Nederland zijn drie studiedagen gehouden, waarop Barth betrokken werd in wat er vandaag speelt, zoals de ‘ecologische revolutie’ en de religieus-maatschappelijke spanningen. In deze bundel zijn de lezingen van de studiedagen afgedrukt. Karl Barth (1886-1968) is een van de grootste theologen ooit. Ook in Nederland is zijn invloed groot geweest, zoals op de theologen Noordmans, Miskotte, Breukelman, Buskes en Berkouwer. Binnen orthodox-gereformeerde kring werd Barths theologie altijd heftig bekritiseerd, maar daarin zien we nu een kentering.

Jezus wordt in de Koran vermeld als belangrijke profeet, Abraham en Jakob zijn bekende Bijbelse figuren, voor zowel joden als christenen. Zijn sommige delen van de Heilige Schriften toevallig van elkaar afgeleid of drukken ze een wezenlijke band uit? Van het prille begin tot vandaag loopt er een breuklijn tussen godsdiensten die alle één God belijden. De joden werden al snel als 'godsmoordenaars' bestempeld omdat ze Jezus aan het kruis hadden laten nagelen. Moslims en christenen stonden meermaals met getrokken zwaarden tegenover elkaar, niet alleen in de kruistochten. Israëli's en Palestijnen leven op gespannen voet in het Heilig Land. Toch staan joden, christenen en moslims op spiritueel en moreel vlak dichter bij elkaar dan ze misschien zelf beseffen. Hoe kijken de volgelingen van Mozes, Jezus en Mohammed nu eigenlijk naar elkaar? Welke ideeën bieden hun respectieve tradities om al dan niet de dialoog aan te gaan en duurzame vrede te stichten? De auteur grasduint in teksten van de drie wereldreligies en laat enkele denkers van vroeger en nu aan het woord. Hij stoot op belangrijke verschillen, gaat op zoek naar de context van controversiële schriftteksten, brengt nuances aan. Maar vooral zoekt hij uit of het jodendom, de islam en het christendom naar elkaar zijn toegegroeid en welke pogingen er worden ondernomen om hun delicate driehoeksverhouding achter zich te laten. Jan Van Eycken is priester van het aartsbisdom Mechelen- Brussel met specifieke opdracht voor de interreligieuze dialoog in Brussel.